- мойыс
- сын. жерг. Иір-қиыр, бұраң, ирелең. Сусағанды сулатып, Шаршағанды қунатып, Кезегенді тура атып, М о й ы с жерден төтелеп, Ағылайын ақпадай (Дулат жырау: Нар заман., 183).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
